De Weg naar Zichtbaarheid – Een Paardencoach Sessie die Spreekt

Onlangs kwam een cliënt naar me toe met een gevoel dat voor veel mensen herkenbaar is: ze werkte zich uit de naad op haar werk, maar had het idee dat niemand dit zag. Ze gaf alles voor haar collega's, zette hen in het licht en zorgde dat ze konden schitteren. Maar in het proces verdween ze zelf steeds meer naar de achtergrond. Haar grootste verlangen? Zich zichtbaar maken en erkend worden voor haar inspanningen.

Tijdens ons gesprek vertelde ze dat ze zich uitgeput voelde. Ze probeerde alles goed te doen, maar kreeg weinig of geen erkenning van haar leidinggevende. Het leek alsof al haar energie opging aan het helpen van anderen, zonder dat iemand opmerkte hoeveel zij zelf bijdroeg. Dit gevoel van onzichtbaarheid vrat haar, en ze wilde hier verandering in brengen.

We besloten om dit thema te onderzoeken met de paarden. Samen gingen we naar de piste, waar ze een opstelling maakte die haar situatie symboliseert. Ze zette kegels neer om haar collega's en haar baas voor te stellen. De kegels stonden mooi op een rij, met haar collega's precies tussen haar en haar werkgever. Om zichzelf te symboliseren, koos ze een klein knuffelbeertje, dat ze strategisch achter haar collega's plaatste, ver buiten het zicht van haar baas.

De paarden stonden erbij en keken ernaar, zonder enige beweging. Ze stonden stil, net zoals zij. Ze bleef op haar plaats, vast in het patroon van onzichtbaarheid. "Dat is precies hoe het voelt," zei ze. "Ik beweeg niet." "Niemand ziet me."

Terwijl ze bij de opstelling bleef staan, zag ze hoe Kasper onrustig werd bij de omheining. Hij begon voorzichtig te duwen en te trekken aan de draad, alsof hij voelde dat er iets moest veranderen. Ze keek ernaar, haar frustratie steeds sterker voelend. “Breek uit,” fluisterde ze in zichzelf. “Breek uit,” zei ze nog een keer, dit keer met meer overtuiging.

Kasper bleef duwen, en na een paar momenten brak de draad los. De opening was klein, maar genoeg om beweging te veroorzaken. Op datzelfde moment keek het witte paard, dat rustig had gestaan, op. Het hief zijn hoofd en draaide zich naar haar om. Langzaam maar doelgericht begon het paard op haar af te lopen, zijn ogen volledig op haar gericht. In zijn stappen lag geen haast, maar een vastberadenheid die de stilte doorbrak.

Toen het paard dichterbij kwam, bleef ze niet meer staan zoals daarvoor. Iets in haar veranderde – de stilte werd doorbroken door een innerlijk besluit. Ze rechtte haar rug en liep een paar stappen naar voren, zonder aarzeling. Het paard hield halt, precies voor haar, en boog zijn hoofd licht, alsof hij haar uitnodigt om haar plek in te nemen.

Het was in dat moment dat ze zichzelf voelde veranderen. Waar ze eerder had gewacht, stond ze nu rechtop, zichtbaar en aanwezig. Niet langer verstopt achter haar collega's, niet langer wachten op erkenning. Ze was er, volledig zichtbaar, zonder woorden nodig te hebben om haar plek te claimen.

Toen ze het veld verliet, was er geen gevoel van ontgoocheling meer. De actie van Kasper, de blik van het witte paard en haar eigen stappen naar voren hadden haar iets essentieels geleerd: om zichtbaar te zijn hoef je niet te wachten tot anderen je zien. Het begint met jezelf laten zien, durven staan in je eigen kracht.

Vanaf dat moment wist ze dat ze op haar werk ook deze stap kon zetten. Ze hoefde niet meer onzichtbaar te zijn, achter anderen. Ze had de keuze gemaakt om naar voren te stappen – zowel in de piste als in het leven. Het begin van haar zichtbaarheid was al begonnen.

Herken je dit bij jezelf en wil je hier graag verandering in brengen, aarzel niet en neem vandaag nog contact op met People’s Vision.